«دوباره گی»

در تمام تن من

رودی جاریست

که از تاج تا خاج

می شویدم

 و ریسمانی

که حلقم را می فشارد

تا  نطفه ی خورشید

میان حقه های تو در توی من

بماند

صیادی در من است

که صیدش هر صبح

دست می شوید از آنهمه آب

و حقه های من ام را

 یکی یکی

می بازد و می آید در منِ صیادم

می نشیند

صید من ام می شود و

 صیاد بی چاره را می برد از یاد

که صدا می زند:

من ...ما...... هی.... ها.........

در من

رودی هر شب می شویدم

از خاج تا تاج

و هر صبح

می خشکاندم

از خورشید هایی

 که در من

این قدر می طلوعند.